Dlaczego zwierzęta sterylizowane przybierają na wadze i jak temu zapobiegać?

Podstawową przyczyną otyłości jest zmiana hormonalnego wydzielania, co istotnie wpływa na metabolizm zwierzęcia. Po zabiegu, czy to kastracji, czy sterylizacji, mogą zmienić się nawyki żywieniowe pupila i zwiększa się dzienne spożycie pokarmu. Dlatego zawsze powtarzam właścicielom, nawet przed zabiegiem, że po operacji należy wprowadzić w życie podstawową zasadę: „30% mniej jeść”.

Niestety chęć do jedzenia po zabiegu zwykle wzrasta, ponieważ dochodzi do pewnej huśtawki hormonalnej i jeśli nie wprowadzimy środków zapobiegawczych, zwierzęta będą pobierać nadmierną ilość pokarmu. Co nieuchronnie prowadzić będzie do otyłości. Dlatego podstawą postępowania po operacji jest wprowadzenie diety i normalizacji jej podawania:

• posiłki podawane są o stałych porach,
• diety przeznaczone dla zwierząt sterylizowanych bądź kastrowanych w typie „light”
• zakaz podjadania i „urozmaicania” diety.

Sterylizacja lub kastracja powodują zmiany w wydzielaniu hormonów zwierząt i pewne zmiany zachowania u psów. W każdym razie jeśli ograniczymy ilość pobieranej przez zwierzę energii o 30% ilości spożywanych kalorii, jest duża szansa na zachowanie prawidłowej wagi psa.

Jak dobrać karmę?

Na rynku dostępnych jest wiele karm gotowych dla zwierząt sterylizowanych i kastrowanych w typie „light”, Wybierając karmę zwróćcie szczególną uwagę na niską zawartość tłuszczu i co za tym idzie, obniżoną kaloryczność. Dobre karmy typu „light” zawierają również L-karnitynę, która wspomaga spalanie tłuszczu i jego zamienianie na energię. Często pytacie mnie o konkretne produkty dla psów. Mogę wymienić kilka karm zdających egzamin w tym problemie, np. Hill’s Science Plan Light, Royal Canin’a i jego karmy z linii Sterilised czy Purina Pro Plan. Z dużym powodzeniem polecam także moim Klientom, stosunkowo nowe na polskim rynku, szwedzkie karmy marki Husse – w wypadku psów sterylizowanych Husse Prima Plus lub Light Optimal.

Pamiętajcie, że karmę i jej dawkę należy dobierać indywidualnie do potrzeb pupila, wziąć pod uwagę jego problem i docelową wagę.

Jest pewna grupa zwierząt bardziej narażonych na skłonność do otyłości np. labrador, berneński pies pasterski, beagle, jamnik, cocker spaniel, nowofunland, a wśród kotów rasy krótkowłose, mieszańce kotów rasowych i rasa manx.

Wśród psów większą tendencję do otyłości mają suki niż samce. Natomiast wśród kotów to kastrowane kocury mają większe tendencje do tycia niż sterylizowane kotki.

Zmiany hormonalne

Skoro mówimy o przyczynach i chcecie poznać mechanizm działania hormonów, musimy się teraz zmierzyć z tym zagadnieniem.

U strylizowanych kotów dochodzi do szybkiego wzrostu stężenia insulinopodobnego czynnika wzrostowego 1 (IGF-1) w osoczu, do którego dochodzi w czasie około tygodnia po zabiegu i jego wzrost uważa się za podstawowy czynnik zwiększający ryzyko rozwoju nadwagi i otyłości.

Podobnie jest z prolaktyną. Poziom tego hormonu w surowicy krwi kotek niesterylizowanych zależy od fazy cyklu a u kocurów po kastracji wzrasta od 12 tygodnia po zabiegu i po dwóch latach osiąga bardzo wysoką wartość, porównywalną dla obu płci, stale podwyższony po zabiegu poziom prolaktyny stymuluje odkładanie tkanki tłuszczowej, a u kotów może też mieć długo- lub krótkoterminowy wpływ na metabolizm glukozy. Krótko znaczy to tyle, że koty czy kotki sterylizowane są jakby w ciąży i gromadzą tłuszcz na czas karmienia i porodu, stąd ta „poduszka tłuszczowa” u strylizowanych kotów, którą dość często spotyka się po zabiegu u kotów, które są mało aktywne i przebywają wyłącznie w domu. Chociaż są  „zdolni właściciele”, którzy również z kota aktywnego i wychodzącego potrafią zrobić rysia:-)

Zabieg strylizacji/kastracji powoduje też stan hiperleptinemii, która z kolei wpływa ujemnie na metabolizm glukozy, nasila ryzyko insulinooporności i stymuluje przyrost tkanki tłuszczowej.

Skąd ten apetyt?

Apetyt stymuluje wydzielanie lokalnie greliny, zwanej „krótkotrwałym sygnałem głodu”. Jej koncentracja w surowicy wzrasta w czasie głodzenia i spada po posiłku, a u zwierząt otyłych jej poziom jest o 24% wyższy niż u zwierząt odchudzonych. Apetyt jest też stymulowany przez bodźce ze środowiska zewnętrznego czyli: dostępność pokarmu (powinna być o stałych porach a nie przez cały czas) i jego smakowitość oraz obecność lub brak właściciela. Im bardziej właściciel jest związany ze swoim kotem, tym większe ryzyko rozwoju otyłości u takiego zwierzęcia.

Mądre źródła podają, że w gospodarstwach domowych, gdzie jest i pies i kot ryzyko nadwagi jest dużo niższe niż w przypadku posiadania wyłącznie jednego zwierzęcia.

Uwaga na przekąski!

Kolejny grzech właścicieli to poza nadmiarem lub niewłaściwym pokarmem to nadprogramowe przekąski.

Żywić trzeba zgodnie z zapotrzebowaniem energetycznym psa lub kota, biorąc pod uwagę jego aktywność i możliwość spalania kalorii. Musi mieć to przełożenie na dzienną dawkę pokarmową i umożliwiać utrzymanie prawidłowej masy ciała.

Przekraczanie zapotrzebowania energetycznego, żywienie do woli, podawanie wysokokalorycznych przysmaków i pokarmów przeznaczonych dla ludzi, zaburza prawidłowy bilans energetyczny organizmu i zwiększa ryzyko rozwoju nadwagi i otyłości. A większość właścicieli nie bierze pod uwagę kaloryczności przekąsek. Dopuszczalna ich ilość to maksymalnie 20% energii otrzymywanej dodatkowo przez psa. Ja zwykle radzę wkomponować przekąski w dzienną dawkę pokarmową zwierzęcia i lepiej korzystać z niskokalorycznych przysmaków lub takich, które będą użyteczne, czyli np. ochrona stomatologiczna czy odkłaczacze dla kotów. W ten sposób właściciel nie musi rezygnować z przysmaków a zwierzę otrzymuje dzienną porcję jedzenia bez dodatkowych kalorii.

Bardzo dziękuję za przeczytanie tego wpisu! Jeżeli pomogłam rozwiązać Twój problem kliknij “Lubię to!” poniżej. Zapraszam również na mój profil na Facebooku.

U kociąt po odsadzeniu zwykle nie ma problemów z nadmiernym wzrostem spowodowanym przekarmieniem. Większość kociąt nie przejada się, ani też nie są niejadkami. Nawet jeśli kociaki mają nieograniczony dostęp do pokarmu, z reguły nie najadają się na siłę a jedzą karmę co kilka godzin.

Nadwaga u kociąt

U kociąt rosnących można doprowadzić do otyłości, jeśli zaserwujemy im nadmierną koncentrację dodatków smakowo-zapachowych, białka i/lub energii w karmie. Kociętom nie powinno się podawać tylko jednego posiłku dziennie, jeśli mamy kilka kociaków.

Ja jestem zwolennikiem, mimo wszystko, żywienia kociąt 3-5 razy dziennie pokarmem zbilansowanym suchym i mokrym, niż żywienia „do woli”. I pamiętajcie, aby unikać dodawania do wysokiej jakości pokarmu witamin i związków mineralnych, w myśl zasady „co za dużo, to niezdrowo”.

W wieku 12 tygodni zapotrzebowanie kociąt na energię jest 3 razy większe niż u dorosłych kotów. W miarę dorastania i osiągania wieku 6 miesięcy tempo wzrostu zmniejsza się i zapotrzebowanie na pokarm również. Natomiast potrzeby energetyczne są nadal większe niż u kotów dorosłych.

Jak długo rosną kocięta?

Kocięta płci męskiej rosną szybciej i dłużej niż kotki. Tempo wzrostu młodej kotki słabnie około 7 miesiąca życia a wzrost kończy się w okolicach 9 miesiąca życia. Tempo wzrostu kocura zwalnia około 9 miesiąca życia a zakończenie wzrostu następuje w wieku 12 miesięcy.

Błędy żywieniowe u kociąt

Niedobór tiaminy

Występuje najczęściej u rosnących kociąt karmionych wyłącznie rybami lub dietami komercyjnymi kiepskiej jakości.

Niedobór tiaminy u kotów wpływa ujemnie na ich układ nerwowy, pokarmowy i krwionośny. Objawy to ślinienie, utrata wagi, wymioty, osłabienie mięśni, zaburzenia neurologiczne, usztywnienie i nienaturalne wyginanie ciała – kot wygląda jakby chodził na palcach. Mogą się pojawić również zaburzenia rytmu serca.

Nieleczony kociak skazany jest na śmierć. We wczesny stadium, po uzupełnieniu tiaminy , jest możliwe wyleczenie. Konieczna jest w pełni zbilansowana dieta, która powinna być zużyta w ciągu 6 miesięcy od daty produkcji.

Niedobór tauryny

Pojawia się jeśli kocięta nie otrzymują jej w odpowiedniej ilości z pokarmem. Kocięta wykazują zaburzenia neurologiczne, niedowład i szczególny rodzaj chodu, nadmierne przywiedzenie kończyn, nieprawidłowe ukształtowanie kończyn miednicznych i kifozę odcinka piersiowego kręgosłupa.

Leczenie polega na podawaniu tauryny i stosowaniu diety z wyższą jej zawartością przez 4-6 tygodni.

Zapalenie tkanki tłuszczowej

Przyczyną może być zbyt duży udział ryb w jedzeniu rosnących kociaków. Może to powodować niedobór witaminy E. Zapalenie tkanki tłuszczowej zwykle występuje, gdy kot jest karmiony dietą opartą na rybach przez tygodnie lub miesiące.

Objawy to słaby apetyt, niechęć do ruchu, niemożność skakania, kot jest obolały i nie pozwala się dotykać, zwłaszcza po grzbiecie. Bolesne jest również badanie jamy brzusznej przez omacywanie. Często chorobie towarzyszy wysoka gorączka i później stwardnienie tłuszczu podskórnego.

Leczenie polega przede wszystkim na zmianie diety. Odstawia się produkty rybne i stosuje kompletną, zbilansowaną pod względem odżywczym karmę. Obok diety stosuje się również leki.

Niestety reakcja na leczenie jest stopniowa i trwa tygodnie lub miesiące. Jeśli kot odmawia przyjmowania pokarmu może to prowadzić do śmierci zwierzęcia.

Podsumowując – Dbajcie więc o swoich podopiecznych i uważajcie na nich. Powodzenia!

Odpowiednia jakościowo i ilościowo dieta jest podstawą rozwoju fizycznego kociaka. Prawidłowe żywienie jest szczególnie istotne od urodzenia do ukończenia 6 miesiąca życia kociaka. Jeśli kocięta w czasie wzrostu będą karmione niezbilansowanymi gotowymi karmami czy jedzeniem domowym złożonym z jednego składnika bądź resztkami, może prowadzić to do zaburzeń wzrostu i rozwoju.

Jedzenie w pierwszych tygodniach życia kociąt

Nowo narodzony kociak jak tylko odnajdzie brodawkę sutkową matki, zaczyna natychmiast ssać. Oseski wchłaniają przeciwciała z siary matki przez pierwsze 24-36 godzin. Zdrowy kociak przez pierwsze dwa tygodnie życia powinien tylko ssać i spać. W pierwszych dniach życia kocięta ssą matkę 6-12 razy na dobę. Z biegiem czasu ssą rzadziej , w drugim tygodniu 8 razy, w czwartym 6 razy, a pod koniec szóstego tygodnia 5 razy w ciągu doby.

Dokarmianie kociąt

Dobrze odżywiona i zdrowa matka zaspokaja potrzeby młodych na składniki pokarmowe do 4 tygodnia ich życia. O nieprawidłowym odżywieniu kociąt może świadczyć pisk, płacz, niska aktywność ruchowa, niska masa ciała. Jeżeli zdrowe kocięta nie przybierają prawidłowo na wadze, trzeba rozpocząć dokarmianie odpowiednim preparatem mlekozastępczym. Kocięta powinny przybierać na wadze 10 do 15 g dziennie.

Kocięta można dożywiać przy pomocy prawidłowo zbilansowanych karm dla kociąt lub pożywieniem przygotowanym w domu. Kocięta zachęcamy do jedzenia stałego pokarmu w wieku 4 tygodni. W tym czasie, w płytkich pojemnikach podajemy karmę z wodą i preparatem mlekozastępczym w postaci papki. Można zachęcać kocięta do jedzenia papki podtykając im palec namoczony w karmie pod pyszczek, ale tak, żeby pokarm nie dostał się do nosa. Jeśli kocięta zaczną jeść papkę, należy stopniowo zacząć odstawiać mleko i podawać nierozmoczoną suchą karmę i miękkie pożywienie.

Nie zalecam dokarmiania kociąt resztkami jedzenia domowego ani samym mięsem, ponieważ powodować to może niezbilansowaną dietę i wskutek tego niedobór lub nadmiar pewnych składników w organizmie rosnących kociąt.

Mleko dla kota?

Pacjenci pytają mnie często czy kociętom można podawać krowie mleko. Z moich obserwacji wynika, że kocięta, które dostają mleko od wczesnych tygodni życia, nie mają potem biegunki. Jednak jeżeli kot we wczesnym dzieciństwie nie zetknął się z mlekiem tego rodzaju, biegunka wystąpi na pewno!

Odsadzanie kociąt

Zbyt wczesne odsadzenie kociaka (6 tygodni) od matki i reszty miotu może powodować u niego zaburzenia zachowania, zbyt wolne uczenie się, nieufność i agresję. Natomiast jeśli chodzi o żywienie, kocięta powinny być odseparowane od matki, kiedy tylko są w stanie samodzielnie jeść .

Po odsadzeniu należy podawać kociętom pokarm specjalnie przygotowany dla kociąt rosnących. Nawyki żywieniowe kotka po odsadzeniu dopiero się formują, więc ważne jest aby łatwostrawne i wysokokaloryczne pożywienie było podawane codziennie, a świeża woda w czystym naczyniu była dostępna przez cały czas. Należy też pamiętać, że nigdy nie można podawać mleka zamiast świeżej wody do picia!

W żywieniu odsadzonych kociąt trzeba stosować tylko komponenty o optymalnej strawności i wysokiej wartości biologicznej. To jak kocię toleruje pokarm będzie widać po jakości jego kału, który nie powinien być ani wodnisty, ani spieniony.

Karma dla odsadzonych kociąt powinna zawierać co najmniej 80% składników strawnych w tym ok. 35% białka, co najmniej 17% tłuszczu i 3960 kcal na 1 kg masy ciała oraz mniej niż 5% włókna.

Kocięta odłączone od matki (mniej więcej około 8 tygodnia życia) trzeba przez około 1-2 tygodnie żywić pokarmem stosowanym przed odsadzeniem. Przejścia na nową dietę należy dokonywać stopniowo, powinno to trwać do dwóch tygodni.

Małe kocięta muszą być karmione przynajmniej 5 razy dziennie, dopiero około 4 miesiąca życia liczba posiłków może zostać ograniczona do 3 dziennie. Można stosować karmy gotowe dobrej jakości, ponieważ są one zwykle zbilansowane pod względem składników pokarmowych i energii.

Jeśli chcecie stosować dietę domową, to pamiętajcie, że musi być ona zbilansowana tak, aby pokryć zapotrzebowanie kota na wszystkie niezbędna składniki i energię. Rosnące kocięta mają większe zapotrzebowanie na argininę, lizynę, taurynę i dwukrotnie większe na metioninę i cystynę niż koty dorosłe.

Jeśli chcecie stosować żywienie inne niż zbilansowaną suchą karm, wówczas dla kociąt białkiem o wysokiej wartości biologicznej w formie surowego mięsa jest mięso wołowe, cielęce, baranina i jagnięcina oraz białko jaj. Mięso drobiowe, królicze czy ryby można podawać jedynie po uprzednim ugotowaniu.

Szczenięta ras dużych i olbrzymich mają specyficzne potrzeby żywieniowe które postaram się tutaj przybliżyć.

Za psy ras dużych uznaje się takie, które jako osobniki dorosłe osiągają wagę powyżej 30 kg masy ciała, czyli m.in.: golden retrievery, labradory, owczarki niemieckie. Z kolei do ras olbrzymich zalicza się np.: dogi, owczarki środkowoazjatyckie, rottweilery czy bernardyny.

Od momentu odsadzenia do osiągnięcia dojrzałości, szczenięta psów ras dużych i olbrzymich trzeba karmić w sposób, który zapewni im umiarkowane tempo wzrostu.

Część dużych i olbrzymich ras psów ma skłonność genetyczną do szybkiego wzrostu i jeśli są żywione karmą przewyższającą ich zapotrzebowanie na energię i substancje odżywcze, wówczas tempo wzrostu jest zbyt szybkie. Nie służy to prawidłowemu rozwojowi układu kostnego i może doprowadzić do zaburzeń kształtowania szkieletu. Zarówno nadmiar jak i niedobór energii i składników odżywczych będzie powodował zaburzenia wzrostu kości. Dlatego warto takie psy żywić karmą komercyjną dla psów ras dużych i olbrzymich, odpowiednio dla nich zbilansowaną.

Psy ras dużych i olbrzymich, w porównaniu z rasami małymi, cechuje wolniejsze tempo rozwoju. Juniory ras dużych i olbrzymich osiągają 80% masy ciała psa dorosłego w wieku 18-24 miesięcy, dopiero wówczas kształtuje się ostateczna masa mięśniowa. Często taki wyrośnięty szczeniak, nie obudowany mięśniami wydaje się właścicielom „chudy” i próbują go dokarmiać lub dodawać preparaty witaminowo-mineralne.

Takie działanie rzeczywiście pozwoli zwiększyć masę mięśniową, jednak musicie pamiętać, że układ kostny stanowi oparcie dla mięśni i nie jest jeszcze w tym czasie odpowiednio rozwinięty i nie zdoła utrzymać zwiększającej się zbyt szybko masy mięśniowej , co może być przyczyną chorób: kulawizny czy dysplazji.

Jeśli z kolei zwiększycie dawkę tłuszczu w diecie, spowoduje to większą atrakcyjność karmy i większe jej spożycie co może prowadzić do kumulacji niewykorzystanej energii w organizmie w postaci tkanki tłuszczowej. Jest to prosta droga do nadwagi i otyłości. I znowu obciąży to szkielet takiego rosnącego olbrzyma. Taką predyspozycję do nadwagi wykazują np. labradory czy goldeny.

Moja rada:

Skoro już zdecydujecie się na podawanie swojemu pupilowi dobrej jakości suchej karmy, przeznaczonej dla odpowiedniej wielkości psa czy nawet rasy, to nie próbujcie „przedobrzyć”. Możecie bowiem w ten sposób bardziej zaszkodzić niż poprawić zdrowie i wzrost psa.

Żywienie szczeniąt w okresie wzrostu i rozwoju – praktycznie przez cały czas, kiedy są one szczeniętami, do momentu osiągnięcia wieku dorosłego – ma istotny wpływ na ich zdrowie w wieku dorosłym. Problemy zdrowotne zwierząt w dorosłym życiu mogą być konsekwencją nieprawidłowego żywienia w okresie szczenięcym. I dlatego głównym celem żywienia szczeniąt jest zapewnienie im zdrowia w życiu dorosłym.

Dieta ma podstawowy wpływ na prawidłowy rozwój zwierzęcia i na jakość jego zdrowia, kształtuje jego układ odpornościowy, szybkość wzrostu i rozwój układu kostnego. Okres wzrostu szczeniąt to czas dużych wymagań i trzeba wtedy uwzględnić nie tylko uwarunkowania genetyczne, regulację hormonalną, opiekę zdrowotną ale też odpowiednie żywienie.

Szczenięta nie będą mogły się prawidłowo rozwijać i nie osiągną optymalnych rozmiarów, jeśli nie dostarczymy im odpowiedniego pokarmu dobrej jakości. Celem żywienia szczeniąt jest zapewnienie im optymalnych warunków wzrostu i ograniczenie ryzyka wystąpienia np. chorób układu kostnego czy otyłości.

Najczęściej popełniane błędy żywieniowe

• Nieprawidłowy dobór karmy (karmy niskiej jakości, niedostosowane do wieku, rasy czy szczególnych potrzeb żywieniowych)
• Zbyt duże porcje podawane „na raz”
• Przekarmianie szczeniąt
• Stały dostęp do pożywienia
• Zbyt rzadkie karmienie
• Dokarmianie „ludzkim” jedzeniem i smakołykami

Czas spędzony przy matce

Zacznijmy zatem od początku…

Kiedy szczenię się urodzi i jest zdrowe, wówczas zaraz po znalezieniu brodawki gruczołu sutkowego matki zaczyna ssać. Młode takie są ruchliwe i aktywne, odszukują sutki matki kierując się bodźcami termicznymi i zapachowymi. Bardzo ważne jest, aby małe oseski w ciągu 24-36 godzin po urodzeniu ssały i wchłonęły przeciwciała z siary matki. Siara obok przeciwciał zawiera również związki przeczyszczające, które umożliwiają usunięcie smółki czyli oddanie „pierwszego kału”. Generalnie przez pierwsze 2-3 tygodnie życia szczenięta powinny głównie jeść i spać.

Ssać powinny intensywnie i aktywnie oraz spożywać wystarczającą ilość pokarmu. Jeśli matka jest zdrowa i prawidłowo karmiona, wówczas może zapewnić szczeniętom potrzeby żywieniowe przez pierwsze 3-4 tygodnie ich życia.

Jeżeli z jakiś przyczyn szczenięta nie są najedzone (brak mleka, mleko o niskiej wartości odżywczej, zbyt liczny miot), to objawem tego jest ciągły płacz, wzmożona aktywność, brak przybierania na wadze przynajmniej 10% swojego ciężaru dziennie. Wtedy potrzebne jest dokarmianie albo preparatem mlekozastępczym, albo gotową karmą, jeśli są już wystarczająco duże aby ją tolerować.

W pierwszych dniach życia młode ssą matkę 6-12 razy na dobę. W miarę upływu czasu ssą coraz rzadziej, w drugim tygodniu życia ośmiokrotnie, od czwartego tygodnia życia sześciokrotnie, a pod koniec szóstego tygodnia życia pięć razy w ciągu doby.

Kiedy i jak przestawiać szczenię na karmę stałą?

Ponieważ produkcja mleka u matki spada od około 5 tygodnia po porodzie, to szczenięta wtedy są przez sukę rzadziej i na krótszy czas dopuszczane do ssania. Równocześnie jest to czas, kiedy szczenięta intensywnie przyrastają. Mleko matki już im wtedy nie wystarcza na pokrycie potrzeb prawidłowego rozwoju ich organizmu i trzeba rozpocząć podawanie szczeniętom dodatkowej, łatwo przyswajalnej karmy stałej obok mleka matki.

Kiedy szczenięta mają dwa tygodnie, można zacząć rozkładać w ich pobliżu pojedyncze kulki suchej karmy. Maluchy jeszcze wtedy ich nie zjedzą, ale będą już kojarzyć zapach i w pewnym momencie przekonają się, że służą do jedzenia.

Przechodzenie z mleka matki na pokarm stały musi się odbywać stopniowo. U ras małych zaczynamy od 3 tygodnia, u większych od 4 tygodnia życia. Na początku dokarmiania szczeniąt nową karmę podajemy raz dziennie, stopniowo zwiększając ilość posiłków stałych w miejsce mleka do 4-5 w wieku 5-6 tygodni.

Rozpoczynając podawanie pokarmu stałego, należy zaoferować szczeniakowi dobrej jakości karmę dla psów rosnących, rozmoczoną w wodzie do konsystencji gęstej papki.

Pokarm należy umieścić na płytkim naczyniu. Można dodatkowo zachęcić psa do jedzenia przez podanie mu jedzenia na palcu. Jeżeli szczenięta dobrze radzą sobie z jedzeniem papki, należy stopniowo ograniczać ilość wody i stopniowo przechodzić na karmę suchą, bez namaczania.

Odsadzanie szczeniąt

Szczenięta można odsadzać od matki, kiedy nauczą się samodzielnie jeść i pić. Większość szczeniąt odsadza się od matki między 7 a 8 tygodniem życia w zależności od rasy i wielkości psa. Jeśli szczenię zostanie zbyt wcześnie odsadzone od matki i reszty rodzeństwa, może być narażone na niedożywienie i zaburzenia zachowania w późniejszym życiu. Dlatego zasada jest taka, że nie powinno się odsadzać szczeniąt zanim nie skończą przynajmniej 6 tygodni i nawiążą bliski kontakt z człowiekiem.

Kupując szczenię pamiętajcie, aby dowiedzieć się od hodowcy, czy poprzedniego właściciela, co dostawało do jedzenia, ponieważ ważne jest, aby nowo kupione szczenię było karmione w ten sam sposób przez pierwsze 7-14 dni. W tym czasie stopniowo przestawiamy pupila na żywienie, które chcemy mu wprowadzić na stałe.

Jeśli natomiast nie wiecie, czym szczeniak był żywiony, wówczas radzę zacząć od niewielkich porcji, rozłożonych na kilka podań w ciągu doby, dobrej jakości, w pełni zbilansowanej suchej karmy i stopniowo w ciągu kilku dni przejść na pełną dawkę pokarmową.

Na co zwrócić uwagę przy doborze karmy?

Podstawą w żywieniu rosnących szczeniąt jest dostarczenie im odpowiedniej ilości energii i substancji odżywczych a jednocześnie unikanie zbyt szybkiego tempa wzrostu. Odpowiednia karma zapewnia właściwą ilość substancji odżywczych i energii w objętości łatwej do spożycia i przyswojenia przez szczenię. Wszelkie dodatki, resztki ze stołu i inne „dobroci” nie są wskazane, ponieważ mogą łatwo sprawić, iż szczenię stanie się wybredne. Takie nieprawidłowe żywienie może wywołać niedobory lub nadmiary żywieniowe.

Ważne jest aby w żywieniu szczeniąt wykorzystywać pokarm o optymalnej strawności i wysokiej wartości biologicznej. Taką wytyczną tolerowania nowej karmy jest konsystencja kału, który nie powinien być rzadki ale zwarty.

Karma dla szczeniąt po odsadzeniu powinna zawierać co najmniej 80% składników strawnych, w tym 25% białek, 7% tłuszczu. 3850 kcal energii na 1 kg masy ciała, mniej niż 5% włókna, 1-1,8% wapnia , 0,8-1,6 fosforu, z większą zawartością wapnia niż fosforu.

Jak prawidłowo karmić szczeniaka?

Nawyki żywieniowe kształtujemy u szczenięcia od wczesnego wieku. Bardzo ważne jest, żeby szczenię od samego początku było karmione karmą dobrej jakości, o regularnych porach. Dodatkowo, bezwzględnie trzeba pupilowi zapewnić stały dostęp do świeżej wody. Zarówno karma jak i woda powinny być podawane w czystych miskach.

Po odsadzeniu od matki szczenię należy tak żywić, aby uzyskiwało umiarkowane tempo wzrostu właściwe dla danej rasy. Szczeniak nie może mieć dostępu do karmy cały czas, karma nie może być w misce ciągle a dostęp do niej nie może się odbywać na zasadzie „do woli” i kiedy chce! Jest to jeden z podstawowych błędów popełnianych przez właścicieli. Na spożycie porcji karmy szczenię powinno mieć około 20 minut. Później sprzątamy resztę pokarmu.

Szczenięta od chwili odsadzenia do 4-6 miesiąca życia (rasy olbrzymie do 9) najlepiej jest karmić przynajmniej 3 (3-5) razy dziennie w równych porcjach i równych odstępach czasu. Później, w wieku 7-9 miesięcy, szczenięta przestawiamy na żywienie dwa razy dziennie o stałych porach.

Żywienie zbyt dużymi porcjami na raz lub podawanie posiłków o różnych porach, rozregulowuje działanie przewodu pokarmowego i sprawia, że nawet dobra karma jest gorzej przyswajana i predysponuje do schorzeń metabolicznych i rozwoju otyłości. Podstawowa zasada jest taka, że w żywieniu szczeniąt odsadzonych jest lepiej, żeby szczenięta były nieznacznie niedożywione niż przekarmione.

Gotowe karmy dla szczeniąt (oczywiście dobrej jakości) są dostatecznie dobrze zbilansowane i podawanie szczeniętom dodatkowych porcji mięsa lub resztek pokarmowych czy dodatków mineralno-witaminowych jest niewskazane i może doprowadzić zarówno do niedoborów jak i nadmiaru pewnych składników.

Pamiętajcie, że prawidłowe żywienie szczeniąt jest niesamowicie istotne , ponieważ popełnionych błędów żywieniowych na tym etapie życia psa nie da się naprawić. Błędy żywieniowe szczeniąt odbijają się na zdrowotności dorosłego psa, mają wpływ na rozwój układu odpornościowego, na zdolność do rozrodu, są powodem nieprawidłowego ukształtowania flory przewodu pokarmowego, nieprawidłowego wchłaniania lub otyłości.

Jaki z tego wniosek? Na żywieniu szczeniąt nie można oszczędzać!

W kolejnej części – żywienie szczeniąt dużych ras oraz rola wapnia w żywieniu szczeniąt.