W dzisiejszym wpisie postaram się przybliżyć Wam temat wizyty kociego pacjenta u weterynarza oraz kwestię odrobaczenia i szczepienia.

Kociak zwykle trafia na pierwszą wizytę do lekarza weterynarii w wieku 8-10 tygodni, kiedy ma już nowego właściciela. Oglądam go wtedy dokładnie prowadząc jednocześnie wywiad. Zwracam uwagę na błony śluzowe, stan uzębienia, mierzę temperaturę, osłuchuję serce i klatkę piersiową, szukam śladów obecności pasożytów zewnętrznych (pchły, świerzbowiec), zaglądam do uszu, badam ogólny stan skóry i włosów, wykluczam możliwości istnienia grzybicy.

Odrobaczanie kota

Przy pierwszym badaniu warto również zbadać kał kociaka, aby upewnić się, czy nie ma pasożytów wewnętrznych i ewentualnie dobrać odpowiedni środek i drogę podania (tabletka, pasta, preparat spot on, iniekcja). Odrobaczenie należy przeprowadzać regularnie, szczególnie u zwierząt wychodzących i żyjących w dużych skupiskach, ponieważ większe jest ryzyko zarażenia się.

Moim zdaniem pierwsze odrobaczenie powinno mieć miejsce w wieku 6 tygodni a następnie kolejno 8 i 11 tygodni. Później w zależności od narażenia warto odrobaczać kota raz na 3-4 miesiące.

Szczepienie kota

Regularne szczepienia są bardzo ważne dla zdrowia kociaka. Szczególnie istotne są szczepienia przeciwko panleukopenii, zakaźnemu zapaleniu nosa i tchawicy, kaliciwirozie, wirusowi białaczki kociej i wściekliźnie.

Początkowa seria szczepień przypada na wiek 9 tygodni i powtórna po 3-4 tygodniach. Szczepionkę przeciwko wściekliźnie podajemy zazwyczaj w wieku skończonych 12 tygodni. Pamiętajcie, że szczepimy zawsze zwierzę odrobaczone i zdrowe.

Poniżej przybliżę Wam nieco wyżej wymienione jednostki chorobowe.

Panleukopenia

Panleukopenia jest chorobą bardzo zaraźliwą, stanowi odpowiednik parwowirozy u psów. Przebiega z ostrym zapaleniem jelit i bardzo silną immunosupresją. Choroba rozpoczyna się nagle silnym osłabieniem, apatią, występuje gorączka, utrata apetytu i niechęć do picia.

Silny ból brzucha powoduje, że kot niechętnie się porusza, leży na mostku z podkurczonymi przednimi kończynami. Włosy robią się matowe i nastroszone, ponieważ taki kot się nie myje. Potem dołączają także wymioty. Śmiertelność u kociąt sięga 25-75%.

Szczepienie przeciwko panleukopenii robimy zwykle w wieku skończonych 9 i 12 tygodni. Doszczepiamy po roku i potem co 1-3 lata.

Wirusowe zakażenia dróg oddechowych (tzw. katar kotów)

Wirusowe zakażenia dróg oddechowych wywoływane przez herpeswirus i kaliciwirus kotów. Są to bardzo często występujące choroby, zwłaszcza u młodych kociąt. Katar jest częstym i nawracającym problemem w skupiskach kotów, a w przypadku kotów piwnicznych może przebiegać z dużą zachorowalnością i śmiertelnością.

W przypadku herpeswirozy dominuje obraz zapalenia jamy nosowej i tchawicy, potem dołącza się wypływ z nosa i zmiana głosu. Zwierzęta mają zatkany nos i oddychają pyszczkiem. Przebieg choroby może być ciężki, jednak śmiertelność zwykle nie jest wysoka. Zgony zdarzają się u kotów bardzo młodych, zwłaszcza zarobaczonych, niedożywionych i ze spadkiem odporności.

Kaliciwiroza jest bardzo zróżnicowana w przebiegu, od niezbyt ciężkiego zapalenia błony śluzowej nosa do ciężkiego kataru podobnego w przebiegu do herpeswirozy. U większości kociąt przejawia się jednak tylko kichaniem i surowiczym wypływem z nosa i oczu. Gorzej jest w przypadku powikłań, kiedy pojawia się ropny wypływ z nosa i oczu, oraz utrudnione oddychanie i zakażenie bakteryjne dróg oddechowych. Charakterystyczne są nadżerki i owrzodzenia w jamie ustnej, szczególnie na języku, podniebieniu i wargach.

Przeciwko Wirusowemu zakażeniu dróg oddechowych szczepimy w wieku skończonych 9 i 12 tygodni, doszczepiamy po roku i potem co 1-3 lata.

Białaczka

Białaczka bywa przyczyną śmierci, zwłaszcza młodych zwierząt i jest częstą chorobą zakaźną występującą u kotów. Przyczyną jest wirus białaczki kotów FeLV.

Jednym z najczęściej występujących objawów, spotykanym u kotów trwale zakażonych, jest niedokrwistość, która rozwija się skrycie. Węzły chłonne są często powiększone i występuje gorączka, jest to niewielkie podwyższenie temperatury, ale utrzymujące się przewlekle. Skutkiem obniżonej odporności są częste infekcje.

Wskutek zakażenia wirusem białaczki, rozwijają się chłoniakomięsaki, zwłaszcza w grasicy, przewodzie pokarmowym ale mogą być rozsiane w różnych narządach.

Najczęściej jednak stwierdza się brak apetytu, wychudzenie i apatię, objawy ze strony układu oddechowego, powiększenie węzłów chłonnych oraz niedokrwistość i zapalenie dziąseł.

Są dostępne szczepionki, ale najpierw należy wykluczyć specjalnym testem zakażenie kota, zanim go zaszczepimy. Powinno się szczepić tylko zdrowe koty, wolne od wirusa białaczki

Są różne szkoły, natomiast zasada jest taka, że szczepimy koty zdrowe, wolne od wirusa, w wieku skończonych 9 i 12 tygodni, doszczepiamy raz w roku w zależności od możliwości narażenia. Pamiętajcie, że istnieje ryzyko wystąpienia mięsaka w miejscu iniekcji, dlatego zaleca się szczepienie podskórne na tylnej nodze a nie między łopatkami.

Wścieklizna

Wścieklizna to bardzo niebezpieczna i śmiertelna choroba wirusowa zwierząt, groźna także dla ludzi. I chociaż nie ma w Polsce obowiązku szczepienia kotów przeciwko wściekliźnie, ja zachęcam do wykonywania tego szczepienia nie tylko ze względu na bezpieczeństwo pupila, ale też jego właściciela. Niezależnie od tego, czy kot wychodzi na dwór czy też nie.

Mówi się, że kot mieszkający w domu nie jest przecież narażony… Pewnego dnia zadzwoniła do mnie przestraszona klientka, której wylegujący się na balkonie kot, został zaatakowany przez nietoperza, który po badaniu okazało się na szczęście, że nie był chory na wściekliznę, ale strachu się Pani najadła. Więc nigdy nie wiadomo, co się może wydarzyć.

Pierwszą dawkę szczepionki podaję w wieku 3-4 miesięcy, a później zachęcam do corocznego szczepienia.

Zakaźne zapalenie otrzewnej kotów (FIP)

Zakaźne zapalenie otrzewnej kotów występuje rzadziej niż wcześniej wymienione choroby. Wywoływane jest przez koronawirus kotów z rodziny Coronaviridae.

Objawy są bardzo zróżnicowane, co stwarza pewne trudności diagnostyczne. Choroba może przebiegać ostro lub podostro, postępuje i praktycznie zawsze kończy się śmiercią. Objawy nietypowe jak nawrotowa gorączka, utrata apetytu, wychudzenie, apatia i brak higieny. Kot staje się odwodniony i wyniszczony, czasem towarzyszy temu biegunka i wymioty. Często występuje niedokrwistość, żółtaczka lub mocznica.

Kota można szczepić w wieku 16 tygodni życia. Od lat szczepionka jest dostępna na naszym rynku, ale jej skuteczność nie jest jak do tej pory potwierdzona.

Wirusowy niedobór immunologiczny kotów (FIV)

Choroba powoduje immunosupresję podobną w przebiegu i skutkach do HIV u ludzi. Objawy, które się pojawiają wynikają albo z bezpośredniego działania wirusa albo ze spadku odporności, który powoduje. Wirusowy niedobór immunologiczny kotów może trwać latami i przebiegać z rozmaitymi objawami. Szczepionki w zasadzie nadal są na etapie badań i prób.