Puchlina wód płodowych polega na zwiększeniu ilości płynu owodniowego i omoczniowego. W wyniku ucisku pewnych odcinków błon płodowych i powrózka pępowinowego, dochodzi do zastoju krwi i tworzenia się płynu przesiękowego.

Puchlinę możemy rozpoznać dopiero w drugiej połowie ciąży. Zwierzęta chore mają silnie uwypuklone powłoki brzuszne i obwisły brzuch. Suki są apatyczne, sierść jest matowa i nastroszona. Oddychanie jest utrudnione, tętno słabo wyczuwalne i przyspieszone, utrata apetytu, zwiększone pragnienie, silne napięcie powłok brzusznych.

Rokowanie zależy tu od czasu trwania i nasilenia objawów puchliny. W lekkich i pojawiających się tuż przed porodem przypadkach, szanse przetrwania dla matki i płodów bez większej szkody, są duże. Ale należy się spodziewać, że urodzą się płody martwe lub słabe. Poród będzie przebiegał nieprawidłowo w wyniku słabych bóli porodowych, dochodzić może do zatrzymania błon płodowych, macica ulegnie atonii, co z kolei będzie rzutowało na zaburzenia poporodowe, czyli pojawić się może bezmleczność i niepłodność.

Jeżeli płynu jest mało a termin porodu bliski, wówczas możliwe jest leczenie zachowawcze, czyli ograniczenie żywienia, ograniczenie dostępu do wody, umiarkowany ruch, podawanie środków nasercowych i moczopędnych.

Gdy jednak choroba jest zaawansowana i postawimy rozpoznanie, wówczas konieczne jest szybkie wykonanie cesarskiego cięcia.